Падрабязнасці

21–22 жніўня ў Лагішыне адбыліся традыцыйныя ўрачыстасці на ўшанаванне Маці Божай Каралевы Палесся, галоўнай Апякункі Пінскай дыяцэзіі.

З самай раніцы 21 жніўня ў санктуарый пачалі прыбываць пілігрымы з розных куткоў беларускага Палесся і іншых рэгіёнаў краіны. Шматлікія аўтапілігрымы і групы вернікаў на шляху да Маці Божай наведвалі таксама іншыя святыя і памятныя мясціны Піншчыны: санктуарый святога Андрэя Баболі ў Янаве Палескім (Іванаве), Пінскую катэдру і семінарыю з крыптамі Слугі Божага біскупа Зыгмунта Лазінскага і кардынала Казіміра Свёнтка.

Падрабязнасці

Два святары з воранаўскай парафіі (Радунскі дэканат), якія належаць да Таварыства каталіцкага апостальства (палатыны), распачнуць душпастырскае служэнне ў Чэлябінску і Навасібірску ў Сібіры. 

Ксёндз Ян Высоцкі SAC і ксёндз Сяргей Більдзіс SAC ужо 17 жніўня накіруюцца ў сваё новае месца служэння. Яны адпраўляюцца туды па запрашэнні мясцовага біскупа і накіраваны сваімі манаскімі ўладамі. Яны будуць першымі палатынамі, якія едуць на пастаянную працу ў азіяцкую частку Расіі. У еўрапейскай яе частцы працуе ўжо адзін палатын, кс. Андрэй Марэц.

Падрабязнасці

    Бедны  чалавек, які не мае свайго дома. Мы вельмі спачуваем бяздомным, бо ведаем, што дом вучыць чалавека любові, вучыць ахвярнасці, самаадданасці. У ім узнікае жыццё, у ім мы аднаўляем сілы фізічныя і духоўныя, у ім мы адпачываем, дагдядаем хворых і прымаем гасцей. А цяпер ўявіце сабе, наколькі бедны чалавек, які не мае святыні. Касцёл для вернікаў – гэта знак нябачнай ласкі Божай. Менавіта тут адбываецца ўдасканальванне чалавека, яго духоўнае адраджэнне. У святыні мы набываем сілы, радасць, надзею. Тут мы вучымся паводзіць сябе і жыць.

Падрабязнасці

Бяроза ў пісьмовых крыніцах ўпершыню згадваецца ў 1477 годзе з нагоды таго, што яе першыя ўладальнікі Ян і Барбара Гамшэі пабудавалі тут касцёл Святой Тройцы. Гістарычная справядлівасць была адноўлена ў 1998 годзе, калі на ўездзе ў наш райцэнтр з боку Івацэвіч вырас каталіцкі храм з такой жа назвай. Новы касцёл тады асвяціў кардынал Казімеж Свёнтэк – адзіны на той час, маючы такі высокі сан ва Ўсходняй Еўропе.